| |
|
Ontdekt
|
| |
|
| |
Het verhaal van dit boek, De nationale bloemententoonstelling Haarlem 1910 in woord en beeld, begon met een mailtje van de (mij toen nog onbekende) Piet Hageman uit Schalkwijk.
Hij mailde: “Bij onze buren waren ze aan het verbouwen en bij het afvalpuin vond ik het boek. Bij het doorkijken dacht ik dat het toch wel over een belangrijke tentoonstelling ging uit het verleden. Mogelijk de moeite waard om te bewaren. Ja, toen kwam ik al vlug op de gedachte om een vereniging te contacten die over het oude Haarlem ging. Daarom kwam ik na wat zoeken op jullie. Ik vraag me af of de Hist. Ver. Haerlem daarin geïnteresseerd is.
Het is niet moeders mooiste, maar technisch in redelijke staat met wat verf op de achterzijde.”
(Uit het feit dat hij moest zoeken, blijkt overigens dat onze naamsbekendheid nog wel wat beter kan!)
Zo’n mail is een leuke verrassing, zeker als je nog geen exemplaar van het desbetreffende boek op de plank hebt staan en dus belde ik met hem om onze interesse te tonen en de ‘overhandiging’ te regelen.
De Hoofdwacht was nog steeds dicht en viel dus af, maar toen ik vertelde dat ik in Haarlem-Zuid woon, lag de oplossing meteen voor de hand, want Piet is schipper op het Spaarneveer, het pontje dat al zo’n tien jaar vaart tussen de Belgiëlaan in Schalkwijk en de Zonnelaan/Spaarnelaan in Zuid.
En zo toog ik naar het Spaarne en ging ik een aantal keren heen en weer, heen en weer, op het bootje, waarvan ik indertijd samen met de wethouder het lint heb doorgeknipt!
(Uitleg: Vóór de vergunning voor dit pontje verleend werd, was er ‘gedoe’ geweest. Sommige inwoners van Zuid waren ertegen, want misschien zou de waarde van hun pand wel dalen, als er een rechtstreekse verbinding met Schalkwijk zou zijn. Uit plaatsvervangende schaamte ging ik naar Schalkwijk voor de opening en aangezien ik de enige ‘van de overkant’ was, mocht ik ook een schaar hanteren.)
Op dit moment vaart de pont niet, maar hopelijk wel weer in de loop van dit jaar, waarin het 100-jarig bestaan van Tuinwijk, het fantastische woningproject van architect Van Loghem, wordt gevierd.
(Voor wie meer wil weten over Tuinwijk, lees hier)
En dan toch nog een passend gedicht; ik kan het niet laten!
Machteld Tilanus
ONTMOETING
Ik zag een nijlgans aan het Spaarne
hij hield de wacht bij zijn gezin
dat rustig lag te slapen in het gras.
Zo onverschrikt als hij daar stond
met zijn gemaskerd oog mij aankeek
de zuurstokroze poten niet bewoog.
Ik was verrast hem hier te treffen
die ik in Afrika verwachtte – vreemd
vertrouwd toch in het polderland.
Tom van Deel
|
| |
|
| |
|
|
